SAĞIRTAŞ 

Ey Sağırtaş, yeşiller üstünde otlanırdı,

Eğilip pınarlarından Çerme´nin Gözünden içilirdi.

Şimdi kurd´a kuş´a mekan oldu yerleri.

Dört bir yandan çan sesleri, sürülerin hani ?

Ey Sağırtaş, ateşin sönmez işin bitmez.

Kazan başında keyfeni, yemek yapan elleri.

Şimdi oldu ocak söndü, kül kalmadı.

Dört bir yandan aş isteyen küfletin hani ?

Ey Sağırtaş, kerpic, tezek bir sürü emek.

Dağda bayırda arar köylü rızkını, kazma kürek.

Alın teri, çek taşı, çek odunu, olsun diye Büyük Damı.

Dört bir yandan silip süpüren kulların hani?

Ey Sağırtaş, göklere erişmiş ünün şanın.

Şahit olmuş yankı yapar dağların taşların.

Şimdi oldu ses vermez Deli Dağ, Çengelli.

Dört bir yandan yonuz gil diyen kulların hani?

Ey Sağırtaş su gibi akar geçer yıllar.

silindi izler, isimsiz göçüp giden nesiller.

Şimdi oldu, gözden ırak, gönülden ırak misali.

Dört bir yana dağıldı, 40 baş dediği küfleti.

Ey Sağırtaş, havada uçar göçmen kuşlar.

Şimdi oldu yıkılmış o ev, o isimsiz mezar.

Göçtü millet, kaldı memleket geri.

Dört bir yandan Sağırtaş diyen kulların hani?

Halil der, Ey Sağırtaş seslen bir, var mı duyan seni?

Ankara, izmir, Almanya, diğer memleketleri.

Göçtü gitti, yaşlı genç, bütün Sağırdaşlı.

Nerede o yürek,

 o cesaret

 bir daha gideyim diye geri.

Halil YILDIRIM - Mayıs 2002

İletişim:

mustafa@sagirtas.com 

ve

atilla@sagirtas.com